Ντίκινσον, Έμιλι

(Emily Dickinson, Άμερστ, Μασαχουσέτη 1830 – 1886). Αμερικανίδα ποιήτρια. Κόρη ενός αυστηρού πουριτανού δικηγόρου, φοίτησε στην Ακαδημία Άμερστ και κατόρθωσε έπειτα να σταλεί για ένα χρόνο στη γυναικεία σχολή του Σάουθ Χάντλι. Εκτός από σύντομες παραμονές στη Βοστόνη, στην Ουάσινγκτον και στη Φιλαδέλφεια, πέρασε όλη της τη ζωή μέσα στους τοίχους του πατρικού σπιτιού, περιορισμένη στον στενό κύκλο της οικογένειας και ελάχιστων φίλων. Το 1854 φαίνεται ότι η ζωή της αναστατώθηκε από έναν ανέφικτο έρωτα για κάποιον αγγλικανό πάστορα και η Ν. κλείστηκε ολοένα και περισσότερο σε ένα είδος εκούσιας και παράξενης μόνωσης. Στη φτώχεια των εξωτερικών γεγονότων αντιπαρατίθεται, ωστόσο, ο πλούτος της εσωτερικής της ζωής, που η Ν., τον εναποθέτει στους στίχους της· περίπου χίλια σύντομα ποιήματα, κάποτε σε επιγραμματική μορφή, στα οποία ο συμπυκνωμένος και αποσπασματικός στίχος, ο βίαιος ρυθμός, το απέριττο της γλώσσας και το ύφος - που θυμίζει αναμφισβήτητα το ύφος των Άγγλων μεταφυσικών και προπάντων του Ντον - δίνουν, σε φανταχτερές εικόνες, συνηθισμένα θέματα (τη φύση, τα λουλούδια), διαλογισμούς και ανήσυχες σκέψεις. Η Ν. θεωρήθηκε από μερικούς ως πρόδρομος της εικονοπλαστικής ποιητικής. Το βέβαιο είναι ότι η Ν., με την εκλογή μιας πειθαρχημένης και σκληρά κατακτημένης μορφής, μιας πυκνής και αυστηρής έκφρασης, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στις προτιμήσεις του καιρού της, αλλά με μια μέθεξή της, στον υπερβατισμό, του οποίου η πιο εξέχουσα φυσιογνωμία είναι ο Έμερσον, μπορούμε να πούμε ότι συνέλαβε και έδωσε σε ποιητική έκφραση τον σκεπτικισμό και τις αμφιβολίες εκείνες που θα χαρακτήριζαν αργότερα τη μετά τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο περίοδο. Τρεις μόνο ποιητικές συνθέσεις της δημοσιεύτηκαν όσο ζούσε· η πρώτη ποιητική συλλογή Ποιήματα βγήκε μετά τον θάνατό της, το 1890· ακολούθησαν μετά και άλλες εκδόσεις, επαυξημένες· η επιστολογραφία της βγήκε σε πρώτη μη συμπληρωμένη έκδοση, το 1940 με τίτλο Επιστολές.